Новобаста аз он Зарфҳои оксигенси моеъ Оё таркиш саволест, ки бисёриҳо дар бораи он ғамхорӣ мекунанд. Дар асоси баррасии ҳамаҷонибаи варақаҳои бехатарии маълумотҳо, роҳнамо оид ба истифодаи бехатари оксигенҳои моеъ ва гузоришҳои таҳлили марбут ба дастгоҳҳои хуб, фаҳмида мумкин аст, ки танкҳои оксигенҳои моеъи моеъ доранд. Бо сабаби он ки хусусиятҳои беназири кимиёвӣ ва нигоҳдорӣ ва нақлиёт, оксигени моеъ метавонад дар шароити муайян ба садамаҳои хатарнок оварда расонад.

Хотираи таркишии зарфҳои оксигенҳои моеъ

Худи оксигени моеъ як ҷавҳари қавии сӯхтанӣ мебошад ва вақте ки ба ҳарорати хеле паст хунук мешавад, моеъ мегардад. Дар байни моддаҳои оксиген ва моддаҳои оташгиранда тамос гиред (ба монанди равған, карбогидридҳо ва ғайра) метавонад сӯзишворӣ ё таркишро ба осонӣ расонад. Агар зарф барои муддати дароз истифода нашуда бошад ва миқдори зиёди карбогидошта ва дигар моддаҳои оташгиранда дар дохили он ҷо, хатари таркиш вуҷуд дорад. Дар асл, маводи сӯзишворӣ дар тамос бо оксигени моеъ метавонад аз сабаби оташ ё таъсир истифода шавад.

Чариҳолҳо барои истифодаи бехатарии оксигени моеъ

Таъмини ихроҷҳо ва сӯхтани пасттари ҳарорати пастро пешгирӣ кунед: беайбии об оксигени моеъро таъмин кунед ва ихроҷро пешгирӣ кунед. Ҳамзамон, бояд чораҳо андешида шаванд, то ба бадани бадани инсон бинобар ҳарорати пасти оксигени моеъ.

Бо моддаҳои оташгиранда тамос гиред: Инчунин моддаҳои оташгиранда, равған ва дигар маводҳои сӯзишворӣ дар назди обҳои оксигенҳои моеъро барои таъмини бехатарии муҳити истифодаи моеъ манъ мекунад.

Равғани муқаррарӣ ва пур кардан: моеъ дар зарфи оксгени моеъ барои муддати тӯлонӣ аз даст дода намешавад. Он бояд мунтазам пур карда шавад ва ба таври мунтазам ҷудо карда шавад, то консентратсияи ифлосшавии зарарнокро пешгирӣ кунад.

Таҷҳизоти бехатариро истифода баред

Гарчанде худи оксигени моеъ сӯзондан, хусусиятҳои дастгирии он ва потенсиали таркиш ҳангоми иртибот бо моддаҳои оташгиранда ҳангоми кор ва нигоҳдории оксигенҳои моеъ ниёз надорад. Риоя кардани расмиёти мувофиқ ва дастурҳои бехатар метавонад хавфҳои дар истифодаи оксигенҳои моеъро ба таври назаррас коҳиш диҳад.